4 weeks down, 22 to go!

Inmiddels ben ik al meer dan een maand weg en zitten er al 4 werk weken op, nog 22 te gaan! Ondanks dat ik op sommige dagen elke 5 minuten op de klok zag is het nu ik erop terug kijk toch erg snel gegaan!

Op m’n vrije dag 2 weken geleden ben ik samen met Adrienne naar Putrajaya geweest. Een plaatsje 25 km ten ZW van Kuala Lumpur. Hier stond een prachtig mooie roze moskee, waar we uiteraard even in zijn geweest. Omdat we natuurlijk niet naar binnen mochten in onze korte broekjes en topjes moesten we een of ander lang gewaad aan met een capuchon. Wat zagen we eruit! Naast de moskee lag het Paleis van justitie, ook al zo’n mooi gebouw! Om deze twee bezienswaardigheden waren diverse tuinen gelegen met mooie bloemen. Verder bestond Putrajaya uit 1 lange straat waar allerlei bedrijven aan gelegen waren met overal mooie architectuur. We besloten om de straat een stuk uit te lopen omdat aan de andere kant het convention centre lag, wat ook wel leuk scheen te zijn. Wat een vergissing in afstand! Nog niet eens op een kwart aangekomen realiseerden we ons, met name door de brandende zon, dat dit niet te doen was. Maar, het was natuurlijk een straat met bedrijven, dus eer dat we een winkeltje vonden waar we wat te drinken konden kopen waren we alweer op de helft. Wat kan een mens blij zijn met een fles water! Daar knapten we even behoorlijk van op. Daarna zijn we nog een klein stukje doorgelopen waar we nog een moskee achtig gebouw tegen kwamen en zijn toen weer richting het centrum gegaan. Dat was me het dagje wel zeg!

Vorige week heb ik een aantal dagen bij reservations gezeten. Daar leerde ik met het systeem werken door onder andere internet boekingen van booking.com, Agoda en TripAdvisor in te voeren. Deze dagen waren erg nuttig, als ik nu iemand iets in het systeem zie doen snap ik er ook wat van! Daarnaast zijn we vorige week ook mee geweest met een tour op het nieuwe vliegveld (KLIA 2), waar ik ook ben aangekomen toen ik hiernaar toe vloog. De tour was bedoeld om ons bekend te maken met het vliegveld zodat we gasten kunnen helpen met eventuele vragen. Met 6 mensen in een auto gingen op weg naar het centraal station en geloof me erg comfortabel was dat niet! Met z’n 4e zaten we op de achterbank geperst. Je zou denken dat dat best past met die kleine Aziaten, maar als je dan toevallig net met wat ‘stevigere’ Aziaten ben, dan past dat allemaal toch niet zo makkelijk, eigenlijk zelfs helemaal niet! En alsof dat nog niet genoeg was, werden er eindeloos veel foto’s/selfies gemaakt. Want tja, met 2 Nederlandse meiden in een auto gepropt maak je natuurlijk maar 1 keer in je leven mee! Toen we eenmaal op het centraal station aankwamen gingen we verder met de trein. Na iets meer dan een half uur kwamen we dan eindelijk op het vliegveld aan. Daar kregen we een rondleiding over alle verdiepingen en na hooguit een uur zat de tour er alweer op. Verdieping 1 taxi’s en bussen, verdieping 2 arrivals en verdieping 3 departures, dat is zo ongeveer alles dat we ervan opgestoken hebben.

Op onze vrije dag hebben we eigenlijk niet zo veel gedaan, voornamelijk beetje in het park gezeten. Wat heel erg opvalt is dat we overal behoorlijk worden aangestaard. Daarnaast worden we regelmatig gevraagd of we met mensen op de foto willen. En natuurlijk zijn er ook van die mensen die langslopen met hun telefoon, digitale camera of zelfs spiegelreflex camera op ons gericht om ‘onopvallend’ een foto te maken. Het blijft raar!

Vanaf afgelopen week sta ik 3 weken receptie, waarvan er nu dus al 1 voorbij is. Fleur zou deze 3 weken Ramadan desk staan en ik de 3 weken daarna, het probleem is alleen, wij spreken geen Maleis. Hierdoor is besloten dat wij geen Ramadan desk gaan doen en de komende 5 weken dus samen receptie staan. Deze paar weken receptie zouden we leren inchecken, alleen staan we nu natuurlijk elke dag met z’n 2e plus 3 collega’s en is het dus erg druk achter de front office. Daarnaast was het afgelopen week erg druk in het hotel, meerdere dagen zaten we helemaal vol. Er zijn zelfs gasten naar andere hotels gebracht omdat er geen kamers meer beschikbaar waren…

Na totaal 1,5 week in de voorgaande weken al ‘geobserveerd’ te hebben weten we inmiddels wat we moeten doen en hoe het inchecken werkt. Jammer genoeg geven ze ons alleen de verantwoordelijkheid nog niet om het ons ook echt zelf te laten doen. Daarnaast hebben we de hele week diensten van 9 tot 5, wat niet erg logisch is aangezien we moeten leren inchecken en we voornamelijk het uitchecken meemaken. Alles bij elkaar maakt het lastig om alles goed aan ons uit te leggen. Halverwege de week hebben we de Front Office manager gevraagd of hij onze diensten kon veranderen maar deze week is het daar te druk voor, vanaf morgen krijgen we als het goed is betere diensten.

Verder hebben we de Training Manager gevraagd om met de Front Office manager te praten over wat nou eigenlijk de bedoeling met ons is. Het lijkt wel alsof ze ons niet nodig hebben, er is namelijk meer dan genoeg personeel! Desondanks blijven ze zeggen dat ze stagiaires nodig hebben. Vrijdag en zaterdag heeft de Training Manager ons in Housekeeping gezet, zodat we deze 2 dagen in ieder geval wat te doen hadden en ook een beetje meer kennis maakten met deze afdeling, aangezien we als Front Office veel met de Housekeeping moeten communiceren.

Donderdag was de conciërge uitgenodigd om bij een Maleis restaurant te komen lunchen om hun nieuwe menukaart uit te proberen. Al het front office personeel die een middag shift hadden en dus om 3 uur zouden moeten beginnen konden zich aanmelden om mee te gaan. Ondanks dat wij om 9 uur al begonnen waren, mochten we toch ook mee. Het eerste echt Maleise eten! Wat het voorgerecht was is nog steeds een raadsel, maar het smaakte prima. Met het hoofdgerecht werden er gewoon verschillende borden midden op tafel gezet waar iedereen van kon pakken. Een kip prutje, iets met lam, rog en boontjes. Erg lekker allemaal, met name de rog! Een tip, eet alleen nooit de saus die erbij geserveerd wordt. Het hoofd van de conciërges raadde me aan om de rog met de saus te proberen, man man man, m’n mond stond in brand. Dat doe ik dus ook nooit meer! Het dessert was iets met warme kokosmelk en deeg dingetjes, niet echt een succes! Al met al was het was een leuke ervaring, eindelijk echt Maleis eten geprobeerd op kosten van het hotel!

Oh, en dan natuurlijk het WK! De eerste wedstrijd hebben we gewoon lekker in bed gekeken, ze speelden namelijk om 03:00 onze tijd! Om 10 uur zijn we gaan slapen en 02:45 ging de wekker, wat een wedstrijd! Die dag werden we door iedereen gefeliciteerd, zelfs de Director of Operations kwam langs om ons een hand te geven. De tweede wedstrijd waren we van plan in Changkat te kijken, een barstraat. Eenmaal daar aangekomen kwam er een Nederlandse jongen op ons af, hij raadde ons aan om naar Cheers te gaan, een bar 20 minuten uit centrum. Daar is een bar waar allemaal Nederlanders bij elkaar komen om de wedstrijd te kijken. We hadden er al wel over gehoord maar vonden het eigenlijk te ver weg, uiteindelijk zijn we er een half uur voor de wedstrijd begon toch maar heengegaan. Toen we aankwamen dacht ik bij mezelf, waar ben ik beland… Het leek wel een achterbuurt en het café was van buitenaf helemaal afgesloten. Maar toen we naar binnen liepen was alles oranje, overal Nederlanders. Het Wilhelmus werd uit volle borst meegezongen en bij elk doelpunt werd iedereen gek. Ongelofelijk om zoiets aan de andere kant van de wereld mee te maken.

Vandaag waren we weer lekker vrij. ’s Middags ben ik samen met Carolin naar Merdeka square geweest, waar we uiteraard op de foto zijn geweest met het I ♥ KL logo! Ook hebben we een moskee bezocht en verder was er eigenlijk niet heel veel te doen... Daarna zijn we naar de Botanical Gardens gegaan. Daar hebben we een tijdje rondgelopen, hertjes gevoerd en zijn we ook naar het Bird Park geweest. Het was weer een vermoeiende en warme dag. Vanavond dus maar niet al te laat naar bed, morgen moeten we weer aan de bak…

Ik moet toegeven, 6 dagen in de week werken valt me zwaar tegen. 6 dagen lang kijk je elke dag weer uit naar die ene vrije dag en die gaat dan zó snel voorbij. Omdat we natuurlijk elke vrije dag wel wat willen gaan doen is er ook nauwelijks een moment om even goed uit te rusten. Daarom wordt het tijd voor een ‘uitrust’ reisje! Eind juli ga ik waarschijnlijk samen met Adrienne 5 dagen naar Langkawi, even lekker op het strand liggen en niks doen! Wordt trouwens ook hoog tijd dat ik wat bruiner wordt want met die 6 dagen per week werken en het feit dat we geen gebruik mogen maken van het zwembad schiet het ook niet echt op!